Een van de eerste afspraken die ik met mijzelf maakte toen ik begon aan deze blog was dat ik niet zo'n typische blogger wilde worden die er elk half jaar mee stopte om vervolgens weer 1 blogpost te schrijven en dan weer te stoppen.
I'll be fair. Ik vond het gewoon best allemaal een gedoe om de blog te runnen en schrijven vanaf enkel mijn toevertrouwde Iphone. Mijn laptop was toe aan een mileustraat en daar kon ik niet veel meer mee. Maar ik mis het schrijven. Dit heb ik altijd al gedaan vanaf een redelijk jonge leeftijd voor destijds andere doeleinden, en ik wilde het weer terug hebben. Puntje bij paaltje, we zijn een laptop verder.
Wat kan er dan ook veel veranderen in toch al weer bijna een jaar tijd. Okay ik overdrijf misschien, maar de laatste blog die ik schreef was rondom de verjaardag van de kinderen in Juni 2023. Inmiddels zitten we al weer in februari 2024, gaat Logan al weer een half jaar naar school toe. Is Juna baby af en een echte dreumes met typische meiden dingen. En dan doel ik op nagellak, Frozen en pittige driftbuien. En dat niet alleen, maar ben ik ook nog eens bijna uitgerekend van spruit nummer 3. Ja je leest het goed, zelfs na Juna haar koemelkallergie, opnames en uuuuuuren aan huilen durven we het toch aan. We krijgen nog een dochtertje medio maart/april. En dat is dus al bijna.
Voor degene die ooit op mijn blog terecht zijn gekomen via Mamaplaats of Instagram weten dat ik PCOS heb en voor Logan destijds een pittig traject heb moeten volgen om van hem zwanger te kunnen raken. Bij Juna hadden we destijds een traject opgestart maar de hoop opgegeven nadat de medicatie niet aansloeg bij mij. Toch telde wij nog geen jaar later op natuurlijke onverwachte wijze aan waardoor ik compleet van de wap af was. Baby nummer 3 was zonder enig traject zó gepiept. Zo raar dat je lichaam door de jaren heen toch zo enorm kan veranderen.
Dit keer ben ik in tegenstelling tot de vorige zwangerschap er echt klaar voor en leef ik er enorm naar uit om Juna als grote zus te zien, Logan als trotse broer van zusje nummer 2 waarvan hij gezworen heeft ze altijd te willen beschermen. Maar ook om eigenlijk de hele newborn fase over te doen. Want eerlijk is eerlijk, die van Juna was een hell. Daardoor heb ik die hele periode ook verdrongen en had ik er enorm veel moeite mee bij ieder stapje weer - van het weghalen van haar wiegje op onze kamer, tot de aller laatste fles melk die we haar gegeven hebben - alles af te sluiten. Ik was nog niet klaar-klaar en voelde dat er nog ruimte was voor echt een laatste kindje binnnen ons gezin.
En dat is het dan dus ook echt, hierna komt er niet nog een om het getal even te krijgen, om nog een grotere auto aan te schaffen of om wat voor reden dan ook. Hierna is het klaar. En ondanks dat ze nog niet geboren is voel ik dat na de geboorte van deze baby wij compleet zijn.
Reactie plaatsen
Reacties