Vaak krijg ik de vraag hoe ik het vond? Van 1 kindje die alle aandacht krijgt naar een tweede kindje waarbij plots allebei de kinderen hun aandacht van papa en/of mama moeten delen. Hoe ik dit ervaar? Eigenlijk heel makkelijk.
Tuurlijk zijn er momenten waarop je voelt dat er aan twee kanten aan je getrokken wordt. Hier is dat vooral in de ochtend, Logan moet ik achter zijn veren aan zitten om zichzelf aan te kleden en tegelijkertijd wil Juna uit bed gehaald worden en aankleden. Dan willen ze ook nog eens allebei tegelijk eten. Ik zeg ze dan ook gerust dat ik niet alles tegelijk kan en dat ik er zo snel mogelijk aan kom. Maar buiten ons ochtend ritueel om moet ik zeggen dat ik het allemaal vrij makkelijk en vlot vind gaan.
Zelf vond ik het grootste verschil van géén naar één. Je hele leven veranderd plots en uiteraard ten goede, maar dat verschil dat merk je wel. Van een zorgeloos leven naar de complete verantwoording van een klein kindje die compleet afhankelijk is van zijn/haar papa/mama. Planning technisch zit je ineens vast een voedingsmomenten, tummy-time en alle slaapjes. Dat is dan compleet nieuw en je ‘nieuwe’ leven moet daarin een beetje vorm krijgen. In plaats van een avond stappen ben je dan ineens alle kots & poepkleding aan het wassen.
Bij een tweede kindje weet je natuurlijk al wat je te wachten staat. Een newborn baby is bekend voor je, je hebt alles al eens doorgemaakt en weet je dus beter wat je kunt verwachten en je daarop ook voorbereiden. In ons geval waren de eerste maanden wél onwijs pittig en had ik géén tijd voor ons zoontje, omdat babylief een gigantische huilbaby was. En ik moet zeggen daarop kun je je dus totaal niet voorbereiden.. maar al met al is alles mij reuze meegevallen.
Tuurlijk heeft ook Logan zo'n moment gehad waarop hij ineens beseft dat die baby die alle aandacht opeist niet meer weg gaat en dit de nieuwe situatie is. Vaak is dit ook een kantelpunt waarop het gedrag van de oudste ineens omslaat en weer opnieuw de hele peuter puberteit opnieuw doormaakt, maar ik denk dat de beste tip die ik je kan geven is betreft het oudste kindje overal zoveel mogelijk bij. Laat hem/haar meekijken met het in bad doen, mee flesjes maken, outfit uitkiezen of misschien zelfs helpen met een luiertje verschonen. Dit heeft bij ons enorm goed geholpen en ik denk ook wel daardoor dat die gedragsverandering van korte duur was.
Reactie plaatsen
Reacties