Shannen Meens

In Juni zijn wij een midweekje naar Landal de Lommerbergen in Reuver geweest. Hier gaan wij al een aantal jaren naar toe, zelf voor ik en Ralph kinderen hadden. Vanuit huis ben ik helemaal niet gewend om op vakantie te gaan, mijn moeder is een enorme huismus en bleef altijd liever thuis. Nu wij schoolvakantie gebonden zijn sinds Logan eind Juni 5 jaar oud is geworden wordt het langzaam aan misschien voor mij toch wel tijd te wennen aan... een camping. Ja dat komt uit mijn mond.

Nu wij al onze vakanties achter de rug hebben is het tijd om de draad weer volledig op te pakken. Afgelopen week heb ik mijn aller eerste werkweek weer achter de rug. Tuurlijk is het nog even zoeken naar een goed ritme waarin ik tijd voor de kinderen, mijn man het huishouden en werk goed kan combineren maar dat komt wel goed! 

Op 8 April 2024 had ik een afspraak staan in het ziekenhuis. Na 3 pogingen om te strippen was de bevalling nog steeds niet op gang gekomen. Logan, onze oudste is geboren met 37+1 en ieder kindje dat je daarna langer draagt dan deze termijn voelt alsof je al een eeuwigheid “overtijd” bent. Op 8 April was ik precies 41 weken zwanger van baby nummer 3 en was er inmiddels behoorlijk klaar mee. Ik had enorm veel last van bekken klachten en had zenuwpijn in mijn been waardoor ik soms niet eens meer op beide benen kon staan. Best lastig als je nog twee andere kinderen hebt die verzorgd moeten worden, aandacht nodig hebben en naar school gebracht moet worden. 

Laat ik beginnen bij het begin. Mijn zoontje was als baby al een onrustig kindje. Naast zijn reflux waar hij overigens geen last van had, was hij verder een gezond kindje. Waar het huilen vandaan kwam was ons toen een raadsel. Alleen geborgenheid kunnen vinden bij mama en dan vaak alsnog pas na uren wiegen. Wat heb ik verzuurde armen gehad. Het huilen was dan vaak zo erg, dat ik bewust even afstand van hem moest doen en een goede vriendin die dichtbij woonde dan even inschakelde om het van me over te nemen als mijn man was werken.

Is een vraag die ik een enkele keer in mijn schoot geworpen kreeg. Veel mensen om ons heen weten dat de eerste maanden samen met Juna behoorlijk pittig is geweest. Al snel had ik een vermoeden waarom ze zo´n 16 uur per dag huilde, maar hulp vanuit het consultatiebureau en/of de (vervangend) huisarts kregen we niet. Ik denk daarom ook dat we de situatie met Juna en een situatie met de volgende baby niet met elkaar kunnen vergelijken.

Een van de eerste afspraken die ik met mijzelf maakte toen ik begon aan deze blog was dat ik niet zo'n typische blogger wilde worden die er elk half jaar mee stopte om vervolgens weer 1 blogpost te schrijven en dan weer te stoppen. 

Die baby in de titel is een knipoog hé, dat snap je wel! Want sommige koosnaampjes die ouders hebben voor hun ‘grotere’ kinderen.. shoot me! Nee hij is geen baby meer. Een grote stoere 4 jarige kerel!

Het is een heftig jaar geweest. Een perfecte kraamweek waarop volgend 3 maanden vol met gekrijs. Heel veel emoties en verdriet en een depressie. Jullie kennen mijn verhaal. Maar toen de donkere wolken weg waren was er ook heel veel licht aan het einde van die lange heftige tunnel.

Vaak krijg ik de vraag hoe ik het vond? Van 1 kindje die alle aandacht krijgt naar een tweede kindje waarbij plots allebei de kinderen hun aandacht van papa en/of mama moeten delen. Hoe ik dit ervaar? Eigenlijk heel makkelijk.

Meer dan een jaar geleden heb ik een samenwerking gehad met Timbler. We mochten een keuze maken uit destijds 12 foto's om aan de muur te hangen. Onwijs leuk, maar nu Juna er is ontbrak natuurlijk haar gezichtje tussen de tegels van Timbler. Tijd om nieuwe uit te kiezen dus! 

Het was echt rampzalig. Tenminste, voor iemand die zwanger wil raken was het rampzalig. Ik menstrueerde 2, maximaal 3 keer per jaar. Dat was het, daar moest ik het mee doen. Volgens deskundigen is het zo dat een cyclus die langer duurt dan 46 dagen enkel een ontrekkingsbloeding is en er dus geen eicelrijping heeft plaats gevonden. De dagen tussen die 2 of 3 keer per jaar komt natuurlijk nog niet misschien in de buurt van die 46 dagen.. en dus weinig hoop op een zwangerschap.

Of je een voorstander bent van kinderopvang is natuurlijk weer een andere discussie. Veel mensen in onze omgeving zijn verbaasd over het feit dat wij alles bol kunnen werken met maar 1 dag per week aan kinderopvang. Als Logan op school zit blijft dit zo en heeft hij dus ook maar 1 dag per week BSO, zelfs in de schoolvakanties.